There comes the 7 months of kilig, happiness, and lovable moments. And here comes the "i don't know until when" forgetting. But I know, I have moved on.


Here I am again. Listening to Kari Jobe songs. And hours ago, I met a friend named Ate Mitz and she shared to me this wonderful and blessed song of Kari. "STEADY MY HEART". Let me dissect the lyrics...


"Wish it could be easy
Why is life so messy
Why is pain a part of us
There are days I feel like
Nothing ever goes right
Sometimes it just hurts so much "


Yes. Sana hindi nalang ganito kasakit. Hindi ganito kasaklap. May mga pagkakataon talaga na ang sakit-sakit na. ANG SAKIT-SAKIT NA! Hindi ko deserve toh anoba! Bakit nga ba masakit? Kasalanan ko kasi. Masiyado akong nag-expect. Nag-assume. MABAIT AKO EH! ang galing galing ko kasi. Malawak ang imahinasyon ko kaya akala ko ang mga pangyayaring ito ay hindi panaginip, yung pala tulog ako sa katotohanan na, "HELLO. KAIBAGAN LANG PO." At nung magising na ako. ARAY! Sana hindi nalang ako natulog. Sana hindi ko nalang hinayaang matulog ako sa katotohanan na yon. Sana nung araw na makilala ko siya, gising na ako. Sana madali na ibalik yung nakaraan para maitama ko lahat. Kasi hindi. I am emotionally ruined. My heart was crushed into pieces. So here I am, picking up the pieces of my broken heart...but wait!


"But You're here
You're real
I know I can trust You"


"God heals a broken heart. But He has to have all the pieces." Siguro maka ilang ulit ko nang sinabi toh sa sarili ko pero hindi parin ako nagtatanda. So now. I am more matured, mas naiintindihan ko na lalo itong kowt na toh na mga 1000X ko na pinaulit-ulit. One night ng marealized ko na wala na lahat sa amin, I prayed sabi ko, "LORD, I wanna know if You're answer is No, Yes or WAIT." Ang tapang ko. Kahit alam kong kapag NO ang sagot ni LORD, magiging masakit sa akin. Pero ayun. After one day, God gave me a sign na NO nga talaga ang sagot Niya. Hay. Wala na. Tapos na lahat. sumunod nadin yung pangyayari na pati siya nawala na talaga. Nangyari na yung kinaktakutan ko, "STRANGERS AGAIN" But God heals me. I know.


"Even when it hurts
Even when it's hard
Even when it all just fall apart"


Kahit masaket. Kahit mahirap. Kahit lahat malusaw. HAHA. 


"I will run to You
Cause I know that You are
Lover of my soul healer of my heart
Steady me heart"


Matapos ang masakit na pangyayari, Wala naman talaga akong ibang tinakbuhan, si LORD lang. Iyak ako ng iyak kay LORD. wagas. hanggang ngayon. Parang lahat ng sakit ibinubuhos ko na sa Kanya. Ang sarap sa pakiramdam. Ramdam ko ang yakap Niya. KINIKILIG AKO! Wala nang ibang masarap na moment maliban sa moment na kasama ko ang LORD. WAGAS! Di ko maexplain. Ang saya ko lang kahit naiyak ako. Wala lahat. Napawi ang sakit at pagdurusa. 


"I'm not gonna worry
I know that You got me
Right inside the palm of your hand
Each and every moment
What's good and what gets broken
Happens just the way that You plan "


Ngayon. Dahil naibuhos ko na sa LORD lahat. Hindi ko na kailangan mag-worry. Kung makita ko siya oh kahit anu mang bagay o lugar na magpapa-alala sakin ng tungkol sa kanya, alam kong makakaya ko na harapin ang kinabukasan. HAHA! iniwan ko na siya sa nakaraan. Siya pa nga yung nagsasabi sakin noon, "Pwede mong alalahanin ang nakaraan, wag ka lang papaiwan dun." Well, naka move on na ako. Heto na ako sa present time. :D Bye VINTAGE. Ang saya lang. Kasi alam kong si Lord ang may kapit ng buhay ko. At Alam kong hindi lang basta nangyari itong broken heart thing na ito. GOD PLANNED THIS TO TEACH ME SOMETHING. Ang galing mamalo ng LORD. EPEKTIB! nakakagising talaga. eye-opener! 


Sa mga nangyaring ito. 7 months...marami akong natutunan. OO. masaya ako na kasama ang guy na yun, masaya ako na nakilala ko siya, masaya ako na naging parte ako ng buhay niya at naging parte siya ng buhay ko. Pero isa siya sa mga bagay na dapat kong i-let go. bakit? BECAUSE GOD TOLD ME SO.


No more questions to ask. 
Now. I'm praying for the guy na hindi ko pa nakikita, maybe. Yung guy na nabuo lamang ng aking imahinasyon...si MARTIN. 
(Here's the story of MARTIN, if you want to read. http://www.wattpad.com/4407366-memories)


GOD BLESS! <3

Okay. Since it's independence day. I'm gonna share you something. It's a free country right? We can say whatever we want as long as we don't hurt someone. HURT.

HURT. Redundant lang ang peg ano? Masakit kasi, minsan. HAHA
May mga bagay kasi na minsan, hindi natin inaakalang magbabago. Minsan hindi natin inaakalang titindi, at madalas, hindi natin mabitawan.

Let me introduce to you...Chasie...Ang babaeng sumulat sa akin. ito ang kanyang sulat

Dear ate, 
Hi ate! Alam ko pong hindi mo naman ako kilala pero bigla nalang ako nag message sayo. Nababasa ko po kasi ang blog mo at natutuwa ako kapag masaya ang post mo, naiyak ako kapag malungkot ang post mo. Nakakarelate po kasi ako sa mga post mo. At ate, parang gusto ko pong malaman mula sa inyo kung anong dapat kong gawin....

Kasi ate ganito. May isang guy po akong matagal ko nang crush. Tapos ngayon naman po ka close ko na siya. At syempre po, hindi ko po naiwasang main love sa kanya. Kasi parang lahat ng mga sinasabi niya, ginagawa ay nag lilead sakin ng pagka inlove sa kanya kahit hindi ko naman dapat lagyan ng meaning ang mga ginagawa niya sakin. Tapos dumating pa sa punto na nagseselos ako sa mga nakakatext niya, nakakausap kahit alam kong hindi naman dapat. Magkaibigan lang kasi kami. Tapos kapag hindi siya nagrereply, hinanahanap-hanap ko na yung reply niya. Ngayon po, parang napansin ko sa kanya nagbago siya. Yung mga bagay na ginagawa niya noon, hindi na niya ginagawa. Naiisip ko nga po, baka nakakita na siya ng iba na mas magpapasaya sa kanya. Naiyak nalang ako. Ang martyr ko po. Iyak ako ng iyak dahil sa kanya. Wala po akong magawa. Hindi naman siya akin pero bakit kailangan ko mag-let go? Hindi naman naging kami pero bakit kailangan kong mag-move on? Ate, pakiramdam ko expert ka na sa mga situation ng friendzoned. Kaya ate..help po. 

Chasie