After that misunderstanding namin, Pinarinig niya sakin yung  12:51 ng Krissy and Ericka. Nakarelate lang ako sa line na ito. Kasi alam kong ako ang may kasalanan kung bakit nagganun kami that night. OHWELL. okay naman na kami. Naisip ko lang. Siguro nga, isa yung sa biggest mistake ko, lalo na nafeel ko talaga na takot na takot ako mawala siya. Habang sinasabi niya yung mga pag-amin niya that night sabi ko nalang sa sarili ko, "Hindi siya dapat mawala. Ayoko. Natatakot ako. Wag please." Hindi pa nga talaga ako naka move on sa nangyari. Hindi ako naka move on in two ways...

1. Ito yung unang misunderstanding ko sa taong mahalaga sa akin. So hindi talaga ako maka move on kasi ang hirap pala talaga. yung tipong bago ko palang nagawa yung ganito? ang umiyak para lang patawarin niya ako. May katangahang side din yun, Pero I know, worth it naman.Nung time kasi na nag-uusap kami. Sobra! hindi na alam ang sasabihin ko. Sabi ko, "Kailangan lahat ng sasabihin ko ay magiging reason niya para di siya lumayo" Hindi ko nga alam kung bakit ko kailangan gawin toh eh. Ewan ko ba. Siguro mahal ko siya, oh hindi pa. EWAN! Basta alam ko kailangan ko gawin toh. KAILANGAN KO SIYA SA BUHAY KO.

2. Siya din naman yung unang tao na nakapagsabi sa akin na, "Ako lang ang babaeng nagiging reason niya para magload. ako lang ang babaeng tinatawagan niya. Ako lang ang nilibre niya ng pagkain. At sa akin lang siya nakipag date. HAHAHA. Overwhelmed kumbaga. Kasi vice versa kami. siya din naman lahat eh. gets mo ba? BASTA! Tapos ayun. Hindi talaga ako maka get over dun sa sinabi niya, "Kasi kung maisip natin na pwede na tayo. Edi sige, edi tayo. Pero kung hindi man dumating sa point na yun. at least magkaibigan tayo." Ayun! Natuwa ako kasi at least nalaman ko na iniisip din pala niya na baka balang araw, kami din. Natuwa ako kasi nalaman ko na, "Sa akin lang din pala siya ganun." Mutual pala ang nararamdaman namin. Pero masaya ako kasi FRIENDS kami. ibig sabihin, "FOREVER". Pinagppray ko kay Lord na siya na nga. Pero kung hindi, thankful padin ako kasi at least inallow ni LORD na ma-feel ko itong ganitong kasiyahan. Ang saya talaga. 

Alam ko pating test ito ni LORD.Thank God! kasi nalagpasan namin ito. siguro madami pang darating na ganito. Pero alam ko na malalampasan namin yun. Naeexcite nga ako sa mga maaari pang mangyari although hindi naman ako nagmamadali. HANDA NAMAN KASI KAMI MAG HINTAY. Pati at least alam ko na ngayon na pareho kami naghihintay. :)